Przydomowe oczyszczalnie ścieków
Zaletą technologii oczyszczania z reaktorem biologicznym jest możliwość przeznaczenia pod oczyszczalnię jedynie małej powierzchni działki – ścieki po oczyszczeniu wstępnym w osadniku gnilnym są kierowane do zbiorników reaktorów biologicznych, zwykle zakopywanych pod ziemią tuż za osadnikiem gnilnym.
- rura doprowadzająca ścieki do osadnika gnilnego,
- odpływ do reaktora biologicznego,
- komora reaktora biologicznego zintegrowana z osadnikiem wtórnym,
- obrotowa tarcza złoża biologicznego,
- kompresor napędzający tarczę przez napowietrzanie,
- rura odprowadzająca nadmiar osadu do komory osadnika wstępnego (na podst. technologii Aquamatic)
Zazwyczaj stosuje się je na działkach, na których nie można rozsączać ścieków do gruntu, ale w pobliżu znajdują się wody powierzchniowe, do których można odprowadzić oczyszczone ścieki. Instalacje tego typu są znacznie droższe od drenażu rozsączającego i bardziej wrażliwe na niewłaściwą eksploatację, do których należą głównie zakłócenia częstotliwości i ilości dopływających ścieków.
Reaktory biologiczne wyposażane są w system napowietrzania, pompę tłoczącą ścieki, pompę do osadu i automatykę. Stąd wadą instalacji tego typu są wyższe koszty inwestycyjne i eksploatacyjne związane ze zużywaniem energii elektrycznej przez oczyszczalnię (ok. 1,4 kWh/dobę) oraz koniecznością serwisowania.
Stosowane są dwa typy reaktorów biologicznych:
- oczyszczalnie ze złożem biologicznym:
złoże biologiczne tworzy materiał wypełniający zbiornik, taki jak żwir ceramiczny, drobno pocięte rurki z tworzyw sztucznych, siatka polietylenowa itp., na którego powierzchni tworzy się tzw. błona biologiczna utworzona przez bakterie tlenowe. Mikroorganizmy odżywiają się związkami zawartymi w przepływających przez złoże ściekach. Złoże jest intensywnie napowietrzane, porcje ścieków wielokrotnie są przepuszczane przez wypełnienie złoża, aż osiągną wymagany stopień oczyszczenia. W miarę rozwoju mikroorganizmów grubość błony biologicznej rośnie, aż w końcu następuje oderwanie jej od wypełnienia i usunięcie do osadnika wtórnego;
- oczyszczalnie z osadem czynnym:
mikroorganizmy, czyli osad czynny, pływają w zbiorniku w ściekach. Niekiedy mogą być zaczepione na jakimś nośniku. Zawartość zbiornika jest silnie napowietrzana. Oczyszczanie zachodzi w wyniku rozkładu związków amoniakalnych i azotowych przez mikroorganizmy (bakterie, pierwotniaki, glony, pierwotniaki, grzyby, drożdże, pleśnie i stawonogi).
Kolejnym elementem instalacji oczyszczalni z reaktorem biologicznym jest osadnik wtórny. Często mieści się w tej samej obudowie co złoże biologiczne lub osad czynny, w wyodrębnionej komorze. Ścieki oczyszczone w reaktorze biologicznym są tutaj klarowane przez oddzielenie zawiesiny mikroorganizmów i powstałych w poprzednim procesie substancji mineralnych. Zawiesiny mikroorganizmów opadają, tworząc osad wtórny, którego zagęszczająca się warstwa dodatkowo filtruje odpływające ścieki.
Technologie w różny sposób rozwiązują kwestię usuwania osadu wtórnego: może on być poddawany procesom gnilnym w osadniku wtórnym lub kierowany do poprzedzających go zbiorników.
Czytaj więcej na ten temat:
Przydomowe oczyszczalnie ścieków. Zasady działania. Opłacalność.
Warunki budowy przydomowych oczyszczalni ścieków
Rodzaje przydomowych oczyszczalni ścieków
Oczyszczalnie z drenażem rozsączającym
Technologie przydomowych oczyszczalni. Dr inż. Krzysztof Chmielowski.
- Autor:
- Monika Lewandowska
- Źródło:
- xtech.pl
Komentarze (0)
Czytaj także
-
Oczyszczalnie z drenażem rozsączającym
Schemat oczyszczalni ścieków z drenażem rozsączającym. Są najtańsze i najczęściej stosowane. Ścieki po wstępnym oczyszczeniu w osadniku...
-
Recykling i optymalna gospodarka odpadami – wyzwania firm produkcyjnych?
www.automatyka.plTrendy proekologiczne na całym świecie sprawiają, że dbanie o środowisko staje się coraz ważniejszym aspektem dla zakładów przemysłowych. Czy
-
-
-
-
-
-