Rosjanie mają patent na magazynowanie wodoru

Rosjanie mają patent na magazynowanie wodoru

Urządzenia do przechowywania wodoru opracowane i opatentowane przez naukowców z Akademii Zaawansowanych Technologii w Moskwie biją wszelkie rekordy. Koncepcja techniczna rosyjskich akumulatorów wodoru jest oparta na materiałach mikroporowatych, zawierających mikrosfery i mikrokanały. Pomimo wyszukanego i czułego wypełnienia, urządzenia akumulacyjne skutecznie i w bezpieczny sposób przechowują duże ilości wodoru, w niewielkiej objętości. Zdolność do magazynowania 45 g wodoru w jednym dm3, jest wynikiem, który Amerykański Departament Energii zamierza osiągnąć dopiero w roku 2010.

Podstawy działania urządzenia zostały wyjaśnione na międzynarodowym forum „Technologie Wodorowe w Wytwarzaniu Energii” przez autora wynalazku Doktora nauk technicznych A. Chabak’a.

Zbiornik pozwalający zgromadzić wodór jest wypełniony mikroporowatą substancją, którą może być szkło z mikropęcherzykami lub specjalne odmiany wzmocnionych plastików zawierające mikrokanały wielkości naczyń włosowatych. Do materiałów, które można stosować na wypełnienie zbiorników można zaliczyć tworzywa sztuczne bazujące na polimerach, znane jako aramid, terlon oraz kewlar.

Podczas wtłaczania wodoru wnętrze butli jest podgrzewane. Gaz pod ciśnieniem penetruje wszystkie przestrzenie wewnątrz szklanej lub plastikowej struktury, wypełniając jednocześnie mikroszczeliny. Po zakończeniu napełniania, zbiornik jest ochładzany, a wodór znajdujący się wewnątrz zostaje uwięziony.

Aby opróżnić zbiornik wystarczy spowodować przepływ prądu poprzez strukturę wewnątrz której znajduje się gaz. Przepływający prąd powoduje jednolite rozgrzanie całego wnętrza, wskutek czego dochodzi do stopniowego uwolnienia wodoru. Przewodzenie prądu wewnątrz struktury jest możliwe dzięki zastosowaniu metalowego spoiwa, które łączy mikrosfery i mikrokanały. Dzięki takiemu rozwiązaniu w każdej chwili można zarówno napełnić jak i opróżnić butlę.

Autorzy wynalazku podają, że opracowane kartridże wodorowe można zestawić w kontenery o rozmiarach 20x20x100 centymetrów. W skład pojedynczego kontenera weszłoby 16 kartridży. Trzy kontenery pozwoliłby na zgromadzenie od 4.3 do 6.35 kilograma wodoru. Naukowcy twierdzą, że ten sposób magazynowania wodoru jest bezpieczniejszy w porównaniu z metodami ciśnieniowymi, gdzie gaz jest przechowywany w objętości bez przegród i w razie wybuchu stwarza znacznie większe zagrożenie. W przypadku zastosowania na wypełnienie struktury mikroporowatej niebezpieczeństwo wybuchu spada niemal do zera.