Oczyszczalnie z reaktorem biologicznym

Zaletą technologii oczyszczania z reaktorem biologicznym jest możliwość przeznaczenia pod oczyszczalnię jedynie małej powierzchni działki – ścieki po oczyszczeniu wstępnym w osadniku gnilnym są kierowane do zbiorników reaktorów biologicznych, zwykle zakopywanych pod ziemią tuż za osadnikiem gnilnym.

1. 
   Schemat przykładowej biologicznej oczyszczalni ścieków

   rura doprowadzająca ścieki do osadnika gnilnego,
2. odpływ do reaktora biologicznego,
3. komora reaktora biologicznego zintegrowana z osadnikiem wtórnym,
4. obrotowa tarcza złoża biologicznego,
5. kompresor napędzający tarczę przez napowietrzanie,
6. rura odprowadzająca nadmiar osadu do komory osadnika wstępnego (na podst. technologii Aquamatic)

Zazwyczaj stosuje się je na działkach, na których nie można rozsączać ścieków do gruntu, ale w pobliżu znajdują się wody powierzchniowe, do których można odprowadzić oczyszczone ścieki. Instalacje tego typu są znacznie droższe od drenażu rozsączającego i bardziej wrażliwe na niewłaściwą eksploatację, do których należą głównie zakłócenia częstotliwości i ilości dopływających ścieków.

Reaktory biologiczne wyposażane są w system napowietrzania, pompę tłoczącą ścieki, pompę do osadu i automatykę. Stąd wadą instalacji tego typu są wyższe koszty inwestycyjne i eksploatacyjne związane ze zużywaniem energii elektrycznej przez oczyszczalnię (ok. 1,4 kWh/dobę) oraz koniecznością serwisowania.

Stosowane są dwa typy reaktorów biologicznych:

• oczyszczalnie ze złożem biologicznym:

złoże biologiczne tworzy materiał wypełniający zbiornik, taki jak żwir ceramiczny, drobno pocięte rurki z tworzyw sztucznych, siatka polietylenowa itp., na którego powierzchni tworzy się tzw. błona biologiczna utworzona przez bakterie tlenowe. Mikroorganizmy odżywiają się związkami zawartymi w przepływających przez złoże ściekach. Złoże jest intensywnie napowietrzane, porcje ścieków wielokrotnie są przepuszczane przez wypełnienie złoża, aż osiągną wymagany stopień oczyszczenia. W miarę rozwoju mikroorganizmów grubość błony biologicznej rośnie, aż w końcu następuje oderwanie jej od wypełnienia i usunięcie do osadnika wtórnego;

• oczyszczalnie z osadem czynnym:

mikroorganizmy, czyli osad czynny, pływają w zbiorniku w ściekach. Niekiedy mogą być zaczepione na jakimś nośniku. Zawartość zbiornika jest silnie napowietrzana. Oczyszczanie zachodzi w wyniku rozkładu związków amoniakalnych i azotowych przez mikroorganizmy (bakterie, pierwotniaki, glony, pierwotniaki, grzyby, drożdże, pleśnie i stawonogi).

Kolejnym elementem instalacji oczyszczalni z reaktorem biologicznym jest osadnik wtórny. Często mieści się w tej samej obudowie co złoże biologiczne lub osad czynny, w wyodrębnionej komorze. Ścieki oczyszczone w reaktorze biologicznym są tutaj klarowane przez oddzielenie zawiesiny mikroorganizmów i powstałych w poprzednim procesie substancji mineralnych. Zawiesiny mikroorganizmów opadają, tworząc osad wtórny, którego zagęszczająca się warstwa dodatkowo filtruje odpływające ścieki.

Technologie w różny sposób rozwiązują kwestię usuwania osadu wtórnego: może on być poddawany procesom gnilnym w osadniku wtórnym lub kierowany do poprzedzających go zbiorników.

Czytaj więcej na ten temat:

Przydomowe oczyszczalnie ścieków. Zasady działania. Opłacalność.

Warunki budowy przydomowych oczyszczalni ścieków

Rodzaje przydomowych oczyszczalni ścieków

Oczyszczalnie z drenażem rozsączającym

Technologie przydomowych oczyszczalni. Dr inż. Krzysztof Chmielowski.