Reaktory torowe – kolejny krok energetyki jądrowej?

Reaktory torowe – kolejny krok energetyki jądrowej?

Zgodnie z opinią niektórych naukowców, reaktory sterowane akceleratorami (Accelerator Driven System – ADS) zasilane torem mogą okazać się lekarstwem na bolączki światowej energetyki. Wykorzystują one tzw. wzmacniacz energii (energy amplifier), rozwiązanie zaproponowane na początku lat 90-tych przez Carlo Rubbia, za które otrzymał on Nagrodę Nobla. W rozwój energetyki jądrowej wykorzystującej tor być może zaangażuje się Norwegia, która posiada dość duże zasoby tego surowca.

Głównym orędownikiem takiego rozwiązania jest Egil Lillestol, profesor z uniwersytetu w Bergen w Norwegii, który przez ostatni rok przekonywał norweską opinię publiczną i władze o słuszności użycia toru w reaktorach jądrowych. Lillestol przedstawił dane, z których wynika, że zasoby toru w Norwegii wynoszą 180 tysięcy ton, co w przeliczeniu na obecny koszt ropy równa się 250 trylionom dolarów, albo tysiąckrotności norweskiego budżetu na zakup tego surowca. Z kolei światowe rezerwy toru powinny zaspokoić globalne zapotrzebowanie na energię przez kilka tysięcy lat.

Zdaniem Lillestol’a elektrownia wykorzystująca tor do produkcji energii jest dużo bezpieczniejsza i bardziej wydajna od pracujących obecnie elektrowni jądrowych. Według niego nie występuje tutaj ryzyko stopienia rdzenia jak miało to miejsce w Czarnobylu, elektrownia wytwarza również minimalne ilości odpadów radioaktywnych. Na większą wydajność elektrowni opartej na torze wpływa fakt, że można w niej przetwarzać odpady z plutonu pochodzące ze klasycznego reaktora jądrowego, oraz to, że z jednego kilograma toru można wytworzyć tyle energii, ile z czterech tysięcy ton węgla. Niewątpliwą zaletą toru jest fakt, że nie nadaje się on do produkcji broni jądrowej.

W przeprowadzonych do tej porty badaniach, potwierdzono korzyści energetyczne i zweryfikowano proces transmutacji odpadów. Wyniki badań zostały sprawdzone przez International Atomic Energy Agency. Dla wprowadzenia projektu w fazę końcową, konieczne jest wybudowanie prototypu reaktora wykorzystującego tor. Szacunkowy czas budowy takiego urządzenia to około 15 lat, a koszt może wynieść w przybliżeniu 550 mln euro. Zdaniem Lillestol’a budowa prototypu powinna być realizowana jako międzynarodowy projekt z przewodnią rolą Norwegii. Podejrzewa się, że przynajmniej kilka państw i instytucji było by skłonnych do współfinansowania i zapewnienia know-how dla tej inwestycji.

(au)