Burzliwy szczyt klimatyczny w Nowym Jorku

W marszu ulicami Nowego Jorku wzięło udział 400 tys. osób

23 września w Nowym Jorku miał miejsce jednodniowy szczyt klimatyczny poświęcony przeciwdziałaniu zmianom klimatu i globalnemu ociepleniu. Spotkanie zostało zwołane przez sekretarza generalnego ONZ Ban Ki-moona. Wzięli w nim udział światowi przywódcy i liderzy sektora finansowego. W związku z tym wydarzeniem ulicami Nowego Jorku przeszedł protest, w którym uczestniczyło 400 tys. osób.

Mimo że na marszu pojawiło aż 400 tys. ludzi, wśród których był między innymi Leonardo di Caprio oraz Sting, informacje o proteście nie pojawiły się w telewizji amerykańskiej, ponieważ tematem dnia byli muzułmańscy bojownicy w Iraku oraz liga futbolu amerykańskiego NFL. Niedawno pojawił się sondaż, z którego wynika, że 25% Amerykanów w ogóle nie wierzy w globalne ocieplenie, 36% nawet wierzy, ale uważa, że zagrożenie jest wyolbrzymiane, a jedynie 39% boi się o przyszłość swoją, dzieci lub wnuków.

USA jest drugim po Chinach krajem produkującym najwięcej dwutlenku węgla. Amerykanie nie ratyfikowali protokołu z Kioto z 1997 roku, czyli jedynego jak dotąd potencjalnego istotnego traktatu klimatycznego. W 2009 Barack Obama zapowiedział, że w 2020 roku emisja CO2 w Stanach zostanie zredukowana o 17% w stosunku do 2005 roku. Rzeczywiście w 2013 roku USA wyemitowały o 10% mniej dwutlenku węgla niż osiem lat wcześniej.

Ekolodzy alarmują, że konieczne są radykalne decyzje. Światowa Organizacja Meteorologiczna podała, że w latach 2012 – 2013 koncentracja dwutlenku węgla w atmosferze rosła w najszybszym tempie od trzech dekad.

Szczyt klimatyczny towarzyszył Zgromadzeniu Ogólnemu ONZ, na które przyjechało ponad 100 przywódców, a jego celem było znalezienie podstaw dla nowego międzynarodowego traktatu w celu przeciwdziałania zmianom klimatu. Formalnie nie jest on częścią trwających negocjacji zmierzających do zawarcia traktatu, który, jak się oczekuje, przyniesie konkretniejsze rezultaty niż porozumienie z Kopenhagi z r. 2009. Organizatorzy mieli jednak nadzieję, że poprzez obecność przywódców państw zwiększą się szanse osiągnięcia mocnej umowy.

(mk)