Zielone technologie nie tak zielone

Zielone technologie nie tak zielone

Naukowcy z Sustainable Manufacturing Research Group funkcjonującej na brytyjskim Loughborough University, przygotowali dokument w którym opisują niektóre zagrożeń związanych z eksploatacją i rozwojem nowych technologii energetycznych. Postrzegają oni przyszłość odnawialnych źródeł energii nie tylko przez pryzmat samego wytwarzania energii, ale również całego otoczenia tego procesu. Tak zwane zielone technologie mają swoje sekrety, które wcale nie przemawiają na ich korzyść. Pomimo, że energia elektryczna emitowana jest bez emitowania gazów cieplarnianych, niektóre z „zielonych źródeł” wcale nie są tak odnawialne, ani przyjazne środowisku.

Jednym z przykładów technologii budzącej znaki zapytania są rozwijające bardzo dobrze się w ostatnim czasie stałotlenkowe ogniwa paliwowe (SOFC). Okazuje się mogą być one niebezpieczne dla zdrowia, gdyż ich anody zawierają tlenek niklu, który jest silnie rakotwórczy. Jest bardzo prawdopodobne, że zastosowanie tego typu ogniw będzie silnie regulowane prawnie, o ile w ogóle nie zostaną one wycofane z eksploatacji.

Innym przykładem, który może świadczyć o braku zrównoważonego rozwoju, jest przemysł fotowoltaiczny bazujący na krzemie. Wraz z rozwojem tego sektora zmniejsza się ilość dostępnych surowców produkcyjnych. Choć w globalnym trendzie ceny surowców maleją, m.in. ze względu na powstawanie tańszych alternatyw, popyt rynkowy widuje ceny. Już dziś najtańsza energia ze źródeł solarnych jest pięciokrotnie droższa niż ta pozyskiwana z węgla, a gdy jej cena jeszcze wzrośnie (ze względu na koszt surowców) może się okazać, że nie ma dla niej ekonomicznego uzasadnienia.

Naukowiec, Daniel Kammen z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley wskazuje kierunek rozwoju tej branży. Jego zdanie przemysł fotowoltaiczny będzie musiał się skierować w stronę tańszych i dostępniejszych materiałów. Jego zespół zbadał koszty i dostępność wykorzystania 23 materiałów półprzewodnikowych, by wskazać kierunek rozwoju źródeł niedrogich i faktycznie odnawialnych.

I tak zamiast sięgać po sprawniejsze, ale rzadsze przez co droższe, materiały na cienkowarstwowe ogniwa słoneczne, jak CIGS (Copper Indium Gallium Selenide), przemysł powinien skierować się raczej w stronę tańszej alternatywy, jaką jest np. piryt, czy tlenek miedzi. W oparciu o analizę Kamena, inżynierowie z Berkeley opracowali już ogniwa słoneczne wykorzystujące tanie: tlenek miedzi, oraz tlenek cynku.

Te prototypowe ogniwa opracowane przez Peidonga Yanga, oraz Benjamina Yuhasa charakteryzują się niską sprawnością, jednakże ich niewielki koszt sprawia, że ich produkcja jest opłacalna nawet przy trzykrotnie niższej sprawności w porównaniu z dostępnymi ogniwami krzemowymi.

(lk)