Porosty mają szansę przystosować się do zmian klimatu

P. membranacea odgrywają ważną rolę w obiegu węgla i azotu

W ramach projektu o nazwie LICHENOMICS naukowcy badali żyjące w ziemi porosty Peltigera membranacea, które odgrywają ważną rolę w obiegu węgla i azotu w ekosystemach w północnych rejonach globu. Ich celem była odpowiedź na pytanie, czy porosty zdolne są do przystosowania się do ocieplającego się klimatu.

Aby przeżyć w sytuacji zmieniającego sie klimatu, populacje muszą albo się przystosować do zmian w środowisku lub je tolerować, albo przenieść się do miejsca, w którym panują bardziej przyjazne warunki.

Przy użyciu markerów mikrosatelitarnarnych uczeni zbadali różnice genetyczne między populacjami P. membranacea na dwóch obszarach Islandii. Okazało się, że między populacjami występują znaczne różnice, co oznacza, że mają one ograniczoną zdolność do przemieszczania się do nowych miejsc.

W laboratorium osobniki P. membranacea o różnym podłożu genetycznym poddano z kolei stresowi związanemu z temperaturą. Następnie dokonano kwantyfikacji poziomu ekspresji genów odpowiedzialnych za reakcję na stres środowiskowy (ESR). Wyniki wskazują, że ekspresja genów różni się znacząco w przypadku wysokich i niskich temperatur w kilku genach ESR. Sugeruje to, że porosty posiadają pewną zdolność do tolerowania stresu środowiskowego in situ.

Porosty nie są pojedynczymi organizmami, ale składają się z glonów bądź sinic (albo obu tych organizmów) żyjących w symbiozie z grzybem. Odgrywają one ważną rolę w ekosystemach poprzez obieg substancji odżywczych i dostarczanie pożywienia oraz jako siedlisko dla mikroorganizmów.

(mk)